miércoles, 17 de junio de 2009

Santa María de Lebeña

Obra: Santa María de Lebeña (Cantabria) 
Autor: Anónimo
 Fecha: Hacia el 925 
Estilo: Prerrománico; periodo mozárabe 
Materiala: Piedra de sillería y mampostería

Dentro del prerrománico, el período mozarabe se corresponde con el momento de confluencia de elementos del arte musulmán con otros cristianos. Era muy normal que esto ocurriera. La llegada de cristianos, monjes fundamentalmente, de la zona ocupada por los musulmanes al norte de la Península aportó al arte cristiano, que comenzó a tener cierta consistencia tras la experiencia del período Asturiano, algunos rasgos arquitectónicos que ellos habían visto en su tierra de origen. Es un arte de repoblación; por lo que los edificios se encuentran al norte del río Duero. 
El espacio interior está bien organizado gracias a la compartimentación horizontal y vertical, subrayada por el empleo de la bóveda de cañón longitudinal en la nave central, y transversal en los tramos de las naves laterales. El espacio interior, con su juego de distintas alturas, es de una gran belleza. 
En esta lámina lo que más interesa es el pilar compuesto, formado por un núcleo central cuadrado y cuatro columnas adosadas. Es el primer edificio hispano en el que aparece este elemento. Es un soporte de gran robustez y está preparado, con sus columnas adosadas, para recibir los arcos fajones y formeros, solución que será sistemáticamente utilizada en el Románico. 
Sobre el pilar se levantan los arcos de herradura de tipo árabe califal. Como elemento decorativo se ve el alfiz, moldura que recorre el exterior de un arco, en la entrada al ábside principal.
Otro elemento interesante, en cuanto que aporta un elemento novedoso, es la reestructuración de nuevo del capitel, que de nuevo se organiza conforme a la mánera clásica. Están adornados por dos o tres órdenes de hojas de acanto y collarines de tipo corintio. Lo mismo ocurre en los capiteles de otras construcciones del momento, como los de san Cebrián de Mazote (Valladolid).

Se utiliza la piedra de sillería  para las partes más importantes del edificio (pilares, arcos, esquinas); para los muros usan la mampostería. La labra de los capiteles, así como la de los modillones del exterior, son de muy buena factura.
Estos dos elementos, pilar compuesto y capitel reorganizado, son aportaciones interesantes para el románico.
 
********************* 
Obra: Santa María de Lebeña (Cantabria)
Autor: Anónimo
Data: ao redor de 925
Estilo: Prerrománico; Período mozárabe
Material: cachotería e cachotería de pedra

Dentro do prerrománico, o período mozárabe corresponde ao momento de confluencia de elementos da arte musulmá con outros cristiáns. Era moi normal que isto ocorrese. A chegada de cristiáns, fundamentalmente monxes, da zona ocupada polos musulmáns no norte da Península contribuíu á arte cristiá, que comezou a ter certa consistencia tras a experiencia da época asturiana, algúns trazos arquitectónicos que viran nos seus terra de orixe. É unha arte de repoboación; polo que os edificios están ao norte do río Douro.
O espazo interior está ben organizado grazas á compartimentación horizontal e vertical, subliñada polo uso da bóveda de canón lonxitudinal na nave central, e a transversal nos tramos das naves laterais. O espazo interior, co seu conxunto de diferentes alturas, é de gran beleza.
O máis interesante desta placa é o piar composto, formado por un núcleo cadrado central e catro columnas anexas. É o primeiro edificio hispánico no que aparece este elemento. Trátase dun soporte moi robusto e está preparado, coas súas columnas anexas, para recibir arcos faixons e formeiros, solución que se empregará sistematicamente no románico.
No piar están os arcos de ferradura de tipo califal árabe. O alfiz, unha moldura que percorre o exterior dun arco, é visto como elemento decorativo na entrada da ábsida principal.Outro elemento interesante, na medida en que aporta un elemento novidoso, é a reestruturación do capitel de novo, que se organiza de novo segundo o xeito clásico. Están adornadas con dúas ou tres ordes de follas de acanto e colares de tipo corintio. O mesmo ocorre nos capiteis doutras construcións da época, como as de San Cebrián de Mazote (Valladolid).
A pedra de silleería emprégase para as partes máis importantes do edificio (piares, arcos, esquinas); para os muros empregan cachotería. A talla dos capiteis, así como a dos modillóns exteriores, son de moi boa calidade.
Estes dous elementos, un piar composto e un capitel reordenado, son achegas interesantes ao románico.

No hay comentarios: